به گزارش خبرآنلاین، کشور افغانستان بیش از سه دهه است که درگیر جنگ داخلی و نا امنی است، اما زمانی این کشور آباد بوده و کاملا فضای یک کشور مدرن را داشته است. حتی یک دوره کوتاه‌مدت که به نام دهه دموکراسی نامیده می‌شود در این کشور در ده سال پایانی دوره پادشاهی محمد ظاهرشاه ثبات و تلاش برای آنچه “مدرنیزاسیون” خوانده می شود به وجود آمد که با کودتای سال ۱۳۵۲ داوود خان به پایان رسید.
محمد ظاهر شاه از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۷۳ به مدت چهل سال در افغانستان سلطنت کرد. دوران حکومت او به عنوان دوره صلح و ثبات یاد می گردد. ظاهرشاه اخرین پادشاه افغانستان بود.
محمد ظاهرشاه به قصد مدرنیزه کردن افغانستان به اصلاحات سیاسی و اقتصادی، تأسیس سیستم قانونگذاری دموکراتیک، ترویج نظام آموزش و پرورش مدرن، تأسیس دانشگاه ها و آموزش برای زنان اقدام کرد.
مهاجرت از افغانستان
با آغاز درگیری‌های میان شوروی سابق و مجاهدین افغان در بیش از ۵۰ سال پیش، بسیاری از مردم افغان برای فرار از جنگ و فقر به کشورهای دیگر پناهنده شدند که بیشترین سهم مربوط به پاکستان و ایران بود. بعد از انقلاب در ایران و آغاز جنگ ایران و عراق مهاجرت مردم افغانستان به ایران افزایش یافت.
آمار جمعیتی مهاجران
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، مهاجرین افغانستانی بیشتر در استان‌های تهران، خراسان رضوی، اصفهان، فارس و کرمان زندگی می‌کنند اما در این میان یک استان یعنی استان تهران بیش از ۵۰۰۰۰۰ هزار تبعه افغانستانی را در خود جای داده است.
در سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت مهاجران افغانستانی مقیم ایران یک میلیون و ۵۸۳ هزار نفر اعلام شده است با این حال معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور در سال گذشته از حضور حدود ۳ میلیون نفر اتباع افغانستانی در ایران خبر داد.
کشور ما از سال ۱۳۵۹ تاکنون، نزدیک به چهار دهه است که میزبان خواهران و برادران افغانستانی است و هم اکنون شاهد نسل سوم و چهارم اتباع افغانستانی در کشور هستیم؛ بر اساس اعلام وزارت کشور تا پایان دهه ۹۰ شمسی، بیش از ۸۵۰ هزار نفر از اتباع افغانستانی دارای کارت آمایش و مجوز از ایران هستند و حدود ۴۵۰ هزار نفر نیز با پاسپورت، در کشور زندگی می‌کنند.
