به انتشار از سایت خبری بصیرت :
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از اسب بخار، تابش مستقیم خورشید در تابستان ایران، به‌ویژه در شهرهایی مانند اهواز، بندرعباس، یزد و تهران که دمای هوا به ۴۵ درجه سانتی‌گراد می‌رسد، تأثیر مخربی بر رنگ بدنه خودروها دارد. اشعه ماوراء بنفش (UV) خورشید، که شدت آن در ایران به دلیل زاویه تابش بالا افزایش می‌یابد، پیوندهای شیمیایی در لایه‌های رنگ خودرو را تخریب می‌کند. این فرآیند، که به اکسیداسیون رنگ معروف است، باعث محو شدن رنگ‌های تیره (مانند مشکی و سرمه‌ای) و ایجاد لکه‌های سفید یا خاکستری روی بدنه می‌شود.
خودروهای داخلی، که اغلب از رنگ‌هایی با کیفیت پایین‌تر استفاده می‌کنند، در برابر این شرایط آسیب‌پذیرتر هستند. لایه کیلر (Clear Coat)، که به‌عنوان محافظ رنگ عمل می‌کند، در دمای بالای ۶۰ درجه سانتی‌گراد در کابین خودروهای پارک‌شده در آفتاب، می‌تواند ترک بخورد یا پوسته‌پوسته شود، به‌ویژه اگر ضخامت آن کم‌تر از ۵۰ میکرون باشد.
گرمای شدید همچنین باعث انبساط و انقباض مواد بدنه در قطعات فلزی، می‌شود. این تغییرات حرارتی، با نرخ انبساط حدود ۰.۰۱ میلی‌متر بر متر برای فولاد، می‌تواند به لایه رنگ فشار وارد کند و ترک‌های میکروسکوپی ایجاد کند. در قطعات بدنه با جنس پلاستیکی یا فایبرگلاس، این اثر کم‌تر است، اما اشعه UV همچنان لایه‌های رنگ را تخریب می‌کند. رطوبت بالا در شهرهای ساحلی مانند بندرعباس، با میانگین رطوبت ۷۰ درصد، این آسیب را با افزایش خوردگی زیر لایه رنگ تشدید می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که خودروهای پارک‌شده در معرض آفتاب مداوم، پس از دو سال، تا ۲۰ درصد کاهش درخشندگی رنگ (Gloss Retention) را تجربه می‌کنند.
راهکارهای محافظت از رنگ بدنه
برای جلوگیری از آفتاب‌سوختگی، پارک خودرو در سایه یا پارکینگ‌های سرپوشیده مؤثرترین روش است. دمای بدنه در سایه تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد کم‌تر از آفتاب است، که فشار حرارتی روی لایه کیلر را کاهش می‌دهد. استفاده از کاورهای بازتاب‌دهنده نور، که تا ۹۰ درصد اشعه UV را منعکس می‌کنند، دمای بدنه را تا ۲۰ درجه پایین می‌آورد. این کاورها، که از مواد پلی‌استر یا پلی‌اتیلن ساخته شده‌اند، باید به‌گونه‌ای نصب شوند که جریان هوا را حفظ کنند تا از تجمع گرما جلوگیری شود.
پوشش‌های محافظ رنگ، مانند نانوسرامیک یا فیلم‌های پلی‌یورتان (PPF)، گزینه‌ای پیشرفته برای محافظت هستند. پوشش نانوسرامیک، با ضخامت ۱ تا ۲ میکرون، یک لایه مقاوم در برابر اشعه UV و خراش‌های سطحی ایجاد می‌کند و تا ۹۹ درصد اشعه ماوراء بنفش را مسدود می‌کند. فیلم‌های PPF، با ضخامت ۱۵۰ تا ۲۰۰ میکرون، مقاومت بیش‌تری در برابر ضربه‌های کوچک و ترک‌خوردگی دارند. این پوشش‌ها، که باید توسط متخصصان اعمال شوند، نیاز به بازرسی سالانه دارند تا از جدا شدن یا زرد شدن جلوگیری شود. شست‌وشوی منظم خودرو با شوینده‌های غیراسیدی (pH بین ۶ تا ۸) نیز از تجمع گردوغبار و آلاینده‌هایی که اشعه UV را جذب می‌کنند، جلوگیری می‌کند.
نگهداری منظم و اقدامات پیشگیرانه
واکس زدن بدنه هر ۳ تا ۶ ماه، با استفاده از واکس‌های آنتی UV، لایه محافظتی اضافی ایجاد می‌کند. این واکس‌ها، که شامل موادی مانند کارنوبا یا پلیمرهای مصنوعی هستند، درخشندگی رنگ را تا ۳۰ درصد افزایش می‌دهند و از اکسیداسیون جلوگیری می‌کنند. بررسی بدنه برای یافتن خراش‌های سطحی، که می‌توانند به لایه‌های زیرین نفوذ کنند، هر ۶ ماه توصیه می‌شود. خراش‌های عمیق‌تر از ۲۵ میکرون باید با پولیش حرفه‌ای (با دستگاه‌های دوار و سرعت ۱,۲۰۰ تا ۲,۰۰۰ دور در دقیقه) ترمیم شوند تا از نفوذ رطوبت و اشعه UV جلوگیری شود.
در مناطق مرطوب، مانند شهرهای شمالی یا ساحلی، استفاده از اسپری‌های ضدخوردگی برای زیر بدنه و درزها می‌تواند از زنگ‌زدگی و آسیب به لایه رنگ جلوگیری کند. این اسپری‌ها، که حاوی رزین‌های اپوکسی هستند، باید هر ۱۲ ماه تجدید شوند. همچنین، اجتناب از پارک طولانی‌مدت در معرض آفتاب، به‌ویژه بین ساعت‌های ۱۱ صبح تا ۴ بعدازظهر که شدت اشعه UV در اوج است، اهمیت دارد. در صورت پارک اجباری در آفتاب، قرار دادن پارچه‌های مرطوب روی نقاط حساس مانند کاپوت می‌تواند دمای سطح را کاهش دهد، اما باید از خشک شدن کامل آن‌ها اطمینان حاصل شود تا لکه ایجاد نشود.
۲۲۷۳۲۲
