ببینید| در نوحه‌های‌مان فاطمه‌زهرا(س) را به جای خطاب کردن با القاب و آداب، فاطی صدا می‌زنیم!
به انتشار از سایت خبری بصیرت :
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ایرج نعیمایی، پژوهشگر موسیقی و مدیر فرهنگی شناخته‌شده با حضور در کافه‌خبر در کنار احمد صدری در نشست «نقد و بررسی نوحه‌خوانی» شرکت کرد.
او در بخشی از این نشست با اشاره به این که «نوحه پیش از انقلاب به لحاظ شعری آسیب کمتری دیده بود اما پس از انقلاب اوضاع دچار تغییر شد»، توضیح داد: «چراکه اشعار محاوره‌ای وارد حوزه موسیقی، -به معنای کلی آن چنان‌چه جناب صدری اشاره کردند- شدند. این اشعار عموما پس از انقلاب تزلزل و افتی وحشتناک پیدا کردند و بخشی از این افت به خاطر ساختار ادبیات ما بود.»
نعیمایی با تاکید بر این که قصدش از آن‌چه می‌گوید تخفیف شعر نو نیست، ادامه داد: «من معتقدم باید دست کسانی چون نیما یوشیج یا سهراب سپهری را بوسید. با این حال، بسیارند کسانی که از توانایی سرایش در اوزان شعری برخوردار نبوده و به شعر نو پناه آورده‌اند. چنان‌چه در نقاشی آن‌که از توانایی خلق اثر کلاسیک برخوردار نیست به خلق اثر مدرن پناه می‌برد. در این میان قطعا هستند کسانی که شعر نو می‌سرایند و نقاشی مدرن می‌کشند اما به معنای درست و ارزشمند آن. اگرچه کسانی هم هستند که می‌کوشند چون آن‌ها عمل کنند چون از توانایی خلق اثر کلاسیک برخوردار نیستند. درواقع این مسیر به مجرایی برای شبه‌هنرمندان یا هنرمندان ناتوان و کم‌توان تبدیل شده است. این امر متاسفانه در کل هنر ما، چه ادبیات، چه تجسمی، چه معماری و… رایج شده است. درواقع شخص چون از توان و قدرت کافی برای بیان مفاهیم، اعتقادات و مافی‌الضمیر خود برخوردار نیست به ناچار به «تقلید» از دیگری می‌پردازد. این‌جاست که باید از زبان مولانا گفت: مر مرا تقلیدشان بر باد داد/ که دو صد لعنت بر آن تقلید باد.»
او با بیان که این مثال را بارها زده است، افزود: «در قرآن کریم، کلام‌الله با عنوان «ذٰلِکَ الکِتابُ»، یعنی با احترام مورد خطاب قرار می‌گیرد. مقدسات ما براساس سنت گذشته، نه فقط در اسلام که در مسیحیت و یهودیت و دیگر ادیان، با القاب و آداب خطاب می‌شوند. در حالی که ما در نوحه‌های‌مان حضرت فاطمه‌زهرا سلام‌الله‌علیها را به جای خطاب کردن با القاب و آداب، فاطی صدا می‌زنیم. در مداحی علی‌الظاهر سِمَتِ جدیدی هم ابداع شده است. به این معنا که یک نفر می‌خواند و دیگری با صدایی ریتمیک و کاباره‌ای، جذابیت عمومی ایجاد می‌کند. بحث من در این‌جا بر سر مثبت یا منفی بودن چنین اتفاقاتی نیست. بلکه می‌خواهم بگویم بخشی از چنین انحرافاتی از اصالت‌ها، مربوط به ساختار ادبیات ماست که خود نیز دچار آسیب شده است.»
متن کامل این گفت‌وگو را این‌جا بخوانید.
۲۴۲۲۴۲
