به انتشار از سایت خبری بصیرت :
غزال زیاری: آب‌رفتن لباس‌ها پدیده‌ای آشناست که خیلی از ما پس از شست‌وشوی لباس‌هایمان با آن روبه‌رو شده‌ایم. حتی رعایت کامل دستورالعمل‌های شست‌وشو نیز همیشه مانع از این رویداد تلخ نمی‌شود. راز این اتفاق در ساختار فیبرهای نساجی نهفته است.
الیاف طبیعی مثل پنبه و کتان در حالت خام چین‌خورده و نامنظم‌اند. در کارخانه، این الیاف کشیده و صاف می‌شوند تا به نخ‌های منظم تبدیل شوند. اما الیاف‌ها حافظه قوی ای دارند و با قرار گرفتن در معرض گرما، رطوبت و حرکت مکانیکی (مثل چرخش ماشین لباسشویی)، الیاف دوباره تمایل پیدا می‌کنند تا به حالت اولیه و چین‌خورده برگردند. همین ویژگی باعث چروک شدن یا کوچک شدن لباس‌ها می‌شود.
شست‌وشو با آب داغ سرعت این فرآیند را بیشتر می‌کند، چون حرارت موجب شکسته شدن پیوندهای هیدروژنی میان زنجیره‌های سلولزی می‌شود. علاوه بر آن، خاصیت آب‌دوستی الیاف سبب می‌گردد تا آب به درون آن‌ها نفوذ کرده و باعث تورم، انعطاف‌پذیری و در نهایت بازگشت به حالت اولیه شود. شدت این تغییرات به نوع بافت نیز بستگی دارد؛ بافت‌های آزاد بیشتر مستعد آب‌رفتن هستند، در حالی که بافت‌های فشرده مقاوم‌ترند.
الیاف حیوانی مانند پشم سازوکاری متفاوت دارند. سطح آن‌ها پوشیده از فلس‌های ریزی است که هنگام شست‌وشو در هم قفل شده و باعث فشردگی پارچه می‌شود؛ پدیده‌ای که "نمدی‌شدن" نام دارد. در مقابل، الیاف مصنوعی مثل پلی‌استر به دلیل داشتن ساختار بلوری منظم و مقاوم، به‌ندرت دچار آب‌رفتن می‌شوند.
خبر خوب این است که معمولا می‌توان لباس‌های آب رفته را نجات داد؛ برای اطلاع از این روش و مطالعه متن کامل این مقاله اینجا کلیک کنید.
۵۸۳۲۱
