اگر دستگاه دولتی تصمیم بگیرد به کارمندانش برای حضور در مراسم اربعین مرخصی یا تسهیلات بدهد، قاعدتاً این اقدام آثار خطرناکی برای این مراسم خواهد داشت؛ چرا که عده‌ای از این پس که لزوماً رویکرد اعتقادی به این مراسم ندارند، با رویکرد توریستی از این ظرفیت استفاده می‌کنند و همانگونه که به دیگر سفرها می‌روند، سری هم به نجف و کربلا می‌زنند. این جنس مسافران قاعدتاً رفتاری مشابه زائرینی که با هزینه شخصی در این مسیر گام می‌گذارند، ندارد. این جنس که صرفاً هدف‌شان استفاده از این جنس امکانات و تسهیلات است، ممکن است نگاه‌شان به این سفر معنوی، نگاه کارناوالی باشد و در همین چارچوب رفتارهایی در عراق از خود نشان دهند که به چهره شیعیان ایرانی نیز ثلمه‌ای وارد کند و واضح است که امام حسین توریست نمی‌خواهد.
یا اهدای وام برای سفر اربعین که از سوی برخی دستگاه‌ها در دستور کار قرار گرفته، از اقدامات عجیبی است که مبنای قابل دفاعی ندارد، چون حتی درباره حج تمتع به عنوان یک واجب کفایی نیز از سوی اغلب مراجع تاکید شده است که اگر غیر مستطیع، مصارف حج را قرض کند، مستطیع نمی‌شود هر چند بتواند بعداً به سهولت قرض را ادا کند و اگر با آن حج بجا آورد از حَجةالأسلام کفایت نمی‌کند؛ بنابراین به طریق اولی چنین رویکردی درباره راهپیمایی اربعین با همه اهمیتش صادق است. ضمن اینکه باید در نظر داشت تبعات مالی چنین اقداماتی برای جمعیت عظیم متقاضی در شرایط کنونی کشور چگونه در نظر گرفته شده و چه بازتابی خواهد داشت.
به نظر می‌آید، ضروری باشد هر حرکتی که بوی دولتی سازی مراسم اربعین دارد به عنوان یک سم مهلک برای این حرکت معنوی عظیم، منع شود و منابع و امکاناتی که برای مراسم اربعین در ایران و عراق در نظر گرفته می‌شود، صرف توسعه زیرساخت‌ها و تسهیل مسیر سفر و اقامتگاه‌ها و امکانات در دسترس زائرین باشد. دولت تنها باید در بخش‌هایی فعال شود که انرژی عظیم مردمی در این حرکت در آن فعال نبوده و وقتی در سال‌های اخیر مردم ایران و عراق پای کار بوده‌اند و این مراسم میلیونی را پیش برده‌اند، اساساً نیازی به چنین حرکت‌هایی نیست؛ مگر اینکه برخی مدیران دستگاه‌ها برای وجهه خود قصد چنین اموری را داشته باشند که این بخش حتماً باید از سوی مقامات ارشد کنترل شود.
23302
